پرسینگ یوونتوس را زجر میدهد !
 |
در شرایطی که رقابت یوونتوس، اینتر و لاتزیو برای کسب قهرمانی در این فصل بسیار نفسگیر شده است و هر سه تیم با امتیازات نزدیک به هم در حال رقابت هستند تیم ساری در حالی که ابتدا با گل رونالدو پیش افتاده بود در نهایت با نتیحه 1‐2 در زمین ورونا متحمل شکست شد.
سایت Ultimouomo در تحلیلی شرایط دو تیم در این بازی و دلایل شکست بیانکونری را بررسی کرده است که در ادامه آن را میخوانیم:
بعد از پیروزی نسبتا راضی کننده ای که یوونتوس در مقابل فیورنتینا داشت، یووه بار دیگر نشانه های منفی خود را در برابر ورونای ایوان یوریچ نمایان کرد. میزبان در ورزشگاه بنتگوودی تیم ساری را با ریتم سریع و بهره بردن کامل از اصول تاکتیکی مربی خود شدیداً دچار مشکل کرد.
از روزهای نخست این فصل مشخص بود که هلاس ورونا یکی بهترین دفاع های لیگ را هم از نظر گل های خورده و هم از لحاظ تاکتیکی دارد. سه بازی تیم یوریچ مقابل میلان، لاتزیو و یوونتوس تایید کرد که تیم او برای 5 تیم مدعی دردسر ساز است.
اینکه ورونا در این زمان از فصل بعد از شکستی که آن ها در 7 دسامبر متحمل شدند در جایگاهی قرار دارد که میتواند به بازی های لیگ اروپا برسد اصلا اتفاقی نیست، یوریچ به ایده های خود بسیار پایبند است و حتی در مقابل صدرنشین لیگ هم به اصول اساسی خود تاکید داشت: رحمانی، گونتر و کومبولا در خط دفاعی، فارائونی و لازوویچ وینگرهای کناری و میگوئل ولوزو و امرابط دو بازیکن دیگر خط میانی. در خط حمله پسینا پشت سر بورینی و زاکانی.
از طرف دیگر ساری به سیستم 3‐3‐4 خود که با آن در مقابل فیورنتینا و رم در کوپا ایتالیا نتیجه گرفته بود ادامه داد، کوستا به همراه ایگوایین و رونالدو در خط حمله اما بیشترین تغییر برای خط هافبک یوونتوس بود جایی که بنتانکور و ربیوت 2 بازیکنی بودند که درکنار پیانیچ قرار میگرفتند (برای دومین بار در این فصل) و در دفاع کوادرادو، دلیخت، بونوچی و الکس ساندرو چهار بازیکن یووه بودند.
گلزن های یوریچ یوونتوس را خفه کردند
3 مهاجمی که یوریچ انتخاب کرده یعنی پسینا ― بورینی و زاکانی در هر دو فاز هجومی و دفاعی نقش اساسی داشتند اما شایسته است که ابتدا عملکرد و تاثیر آن ها را در پرسینگ بررسی کنیم، چیزی که بیش از همه یوونتوس را در بحران قرار داد.
در درجه اول فشرده بازی کردن 3 بازیکن هجومی ورونا باعث میشد که هرگونه ارتباط خط دفاعی یووه با هافبک ها کم شود، پسینا میرالم پیانیچ را کنترل میکرد در حالی که زاکانی و بورینی بدون فشار سریع روی بونوچی و دلیخت منافذ را برای ارسال پاس بسته بودند. حضور این 2 بازیکن همچنین باعث شد تا دریافت توپ توسط ربیوت و بنتانکور با مشکل روبرو شود و همچنین در مواردی فشار بر روی مدافعین کناری یوونتوس زیاد شود.
تصاویر بالا سه نمونه از نگرش ورونا در مقابل یوونتوس برای پرسینگ است.
اما در عین حال امرابط و ولوزو وظیفه داشتند زمانی که ربیوت و بنتانکور برای دریافت توپ در حال حرکت و جابجایی هستند به سمت آن ها هجوم ببرند چه در زمان دفاع و چه در زمان بازی در عمق. همین حضور و فشار بازیکنان ورونا باعث شد یوونتوس برای استفاده از کانال مرکزی میدان برای ایجاد حمله ترس داشته باشد و همچنین برای پیدا کردن بازیکن خالی نیز دچار مشکل شود. این دلیلی شد تا یوونتوس از توپ های سریع به صورت بلند برای ایگوایین استفاده میکرد که به نظر میرسد ساری او را برای این سیستم به دیبالا ترجیح میدهد و احتمالا ایده ساری بیرون کشیدن یکی از 3 مدافع مرکزی ورونا برای ایجاد فضا در عمق بوده است اما شماره 9 یووه برای این کار به اندازه کافی سرعت نداشت و البته به وسیله مدافعین ورونا هم بسیار اذیت شد.
هافبک های یوریچ همچنین وظیفه داشتند که برای رهایی از فشار و حمایت از هم تیمی هایشان به بازی عرض بدهند، بیش از همه امرابط که به کناره ها متمایل بود و با فراموش نکردن تعقیب بنتانکور در تمامی طول بازی، به دفاع نزدیک میشد و لایه دفاعی نیز ایجاد میکرد.
با وجود وظیفه یارگیری نفر به نفر که بازیکنان ورونا داشتند، ساختار دفاعی هلاس ورونا به لطف بازی روان خطوط دفاعی و همچنین یارگیری صحیح دچار مشکل نشد (یوونتوس نتوانست آن را دور بزند) . به عنوان مثال زمانی که داگلاس کاستا و رونالدو برای دریافت توپ به عقب برمی گشتند لازوویچ و ولوزو برای پرس این بازیکنان می آمدند اما در عین حال وظیفه خود را در منطقه ای که تحت مسئولیتشان بود را رها نمی کردند.
این هرگز به این معنی نیست که عملکرد کومبولا، گونتر و رحمانی ضعبف بوده بلکه آن ها را مثل همیشه بسیار قدرتمند دیدیم حتی در میانه میدان یوونتوس. به علاوه بسیار مسلط در مدیریت فضای خالی پشت سرشان در عمق. کومبولا بارها داگلاس کاستا را در عمق دفاع دنبال کرد و بازیکن یووه را برای ارسال توپ دچار مشکل کرد در حالی که رحمانی نیاز داشت برای کنترل رونالدو اراده بیشتری از خود نشان بدهد. گونتر اما بازیکنی بود که تسلط کم تری نسبت به بازیکن روبرو خود داشت و ایگوایین تازمانی که در بازی بود چندین توپ دریافت کرد اگرچه سودی از آن ها نبرد.
ورونا چگونه حمله کرد:
فاز هجومی ورونا داری 3 اصل اساسی بود: عرض دادن به بازی، داشتن بازیکن بین خطوط و استفاده از توپ های دوم.
اگرچه ورونا تیمی با ویژگی های دفاعی و بدون مهارت های بسیار فوق العاده در گلزنی است اما با این حال در زمان حمله خصوصیت های بارزی دارد. بیش از همه این ویژگی که همه در انجام وظایف مشارکت دارند حتی مدافعین. دروازه بان تیم یعنی سیلوستری در بازیسازی نقشی نداشت و بیشتر توپ هایی که او ارسال کرد بلند بود اما از طرف دیگر 3 بازیکن خط دفاعی کاملا درگیر اتفاقات بازی بودند و تمام عرض زمین را بکار میگرفتند. در شرایطی که امرابط و ولوزو در مقابل آن ها آماده بودند که توپ را دریافت کنند و بازی را به سمت زمین یووه بکشانند.
مانند بسیاری از تیمهایی که مقابل یوونتوس از هافبکهای کناری بطور ویژه بهره می برند، ورونا هم در مقابل یوونتوس این کار را کرد و حتی در یک سوم دفاعی یووه نیز با عرض دادن به بازی تیم ساری را دچار مشکل کرد. حضور بورینی و زاکانی در بیشتر دقایق بازی مایل به میانه و فشار بر روی بازیکنان کناری یووه باعث ایحاد فضا برای جلو آمدن بازیکنانی مانند فارائونی و لازوویچ شده بود.
استفاده از کانال های کناری برای رساندن توپ به فاز هجومی بسیار مورد استفاده بود که در این مورد یک بازیکن وظیفه رساندن توپ و حضور در بین خطوط را بر عهده داشت.
با توجه به اینکه تیم ورونا در استفاده از توپ های دوم برنامه داشت، سیلوستری دروازه بان این تیم از توپ های بلند استفاده میکرد، اگرچه هلاس در توپ های هوایی بی نقص هم نبود ولی با آمادگی که بازیکنان این تیم در استفاده از توپ های دوم و حمایت از هم داشتند باعث شگفتی شدند. واکنش پذیری بالای آن ها حتی زمانی که توپ دوم متعلق به یوونتوس هم بود (یوونتوس هم برنامه مشابهی داشت) بسیار مشخص بود.
یوونتوس چیزهایی نشان داد اما خیلی طول نکشید
سیستم 3‐3‐4 یوونتوس با وجود همه مشکلاتی که داشت اما در نیمه خود را تا حدی نشان داد و کاربرد داشت، اما بدلیل پرسینگ شدید ورونا و بازی نزدیک به هم بازیکنان حریف این سیستم ناکارآمد شد. فضاهای موردنظر یووه فضاهای خالی ایجاد شده در پشت سر مدافعین ورونا در زمان دفاع بود. در مناطق مختلف زمین و با روش های مختلف فرصت هایی برای یوونتوس با بهره بردن از سرعت داگلاس کاستا در ضدحمله ایجاد که این ها بهترین موقعیت های بیانکونری بود و البته همچنین به لطف جابجایی های بین بازیکنان کناری و میانی ایجاد میشد.
اگرچه یوونتوس همچنین موفق شد که موقعیت هایی را هم در محوطه جریمه ایجاد کند، گاها با عرض دادن بازی، کارهای ترکیبی و ایجاد مثلت که تیم حریف را دچار مشکل هم میکرد.
گل برتری یوونتوس نیز همینگونه رقم خورد، بوسیله شروع ضدحمله توسط دیبالا و پس از ایجاد یک مثلث بین او، بنتانکور و رونالدو.
بطور کلی مشکل یوونتوس این بود که واکنش منظم (به حمله ورونا) و بازی روان خیلی طول نکشید و البته یووه نتوانست با تمرکز برتری خود را برابر میزبان حفظ کند. گل یوونتوس به ورونا نتیحه متمایز بازی کردن پیانیچ و بنتانکو بود، در ایده آل های ساری پرسینگ نه یک امر مشکل ساز بلکه یک ابتکار برای بازی است و این در معدود موفقیت هایی که یوونتوس در جهت اختلال در سیستم بازی هلاس ورونا ایجاد کرد قابل مشاهده بود.
با این وجود هر حریفی می تواند یوونتوس را با پرسینگ شدید و انتقالی در تمامی خطوط دچار مشکل کند حتی بدون داشتن ثبات در پیدا کردن بازیکن آزاد در فضای پشت مدافعین از طریق حرکت و یا انتقال های های صحیح.
در این وضعیت بازی های پیش رو برای ساری از نظر بازیابی تکه های گم شده در زمان مالکیت توپ و همچنین فشردگی خطوط در زمان پرسینگ بسیار تعیین کننده خواهد بود، برای نمونه بازی های لیگ قهرمانان که نزدیک هستند و در این مسابقات فشار بیشتر بر روی خطوط (دفاع منطقه ای) است تا بر روی یارگیری فشرده و نفر به نفر (تا حدی که مقابل آتالانتا و ورونا شاهد بودیم) و بازی ها مطمئنا با ریتم بالاتر خواهند بود.
با این حال ورونا شانس رسیدن به لیگ قهرمانان را در دستان خود دارد چیزی که در ابتدای فصل هیچکس آن را تصور نمی کرد. اگرچه یوریچ باید تیم خود را در فاز دفاعی بهتر کند ولی بطور کلی ورونا یکی از سخت ترین تیم هایی است که می شود در سری آ ایتالیا با آن روبرو شد و روز شنبه یکی دیگر از نمایش هایش بود.
